Ja też właśnie po dwóch tygodniach przerwy dziś powróciłam i mogę Ci napisać jedno, że gdy dzieci starsze wcale nie jest łatwiej o kolejny wpis. Ogrom obowiązków niestety nie zmniejsza się z wiekiem dzieci, no chyba, że się wyprowadzą :). Jako matka córki i syna. Myślę o ich wychowaniu podobnie jak Ty. Jeśli chodzi o córkę to chcę by była pewna siebie i tu chyba trochę pomaga mi jej przynależność do znaku Wodnika, bo swoje zdanie ma, to trzeba przyznać. Synalek, że młodszy to troszkę łagodniej na niego patrzę, ale nie ma to tamto porządek w pokoju ma być i o dziwo odkurzacza też się nie boi :). Trzymam kciuki za Twoje latorośle i mądre wychowanie.

Super kuchnia ;-) Dzieci są najważniejsze , trzeba korzystać z każdej chwili i sie nią ciezyć bo czas szybko ucieka zwłaszcza jak takie maleńswto mamy w domu. Gratuluję wygranym było blisko tuz nade mną może następnym razem sie uda ;-) a przepis na omleciki wygląda apetycznie.pozdrawiam ;-)

Ada ja i tak Cię podziwiam, że z dwójką dzieciaków znajdujesz jeszcze czas na blogowanie :)
Ja "Panna Anna" sama sobie sterem, żeglarzem, wkrętem i śrubokrętem jak to mówią, też nie zawsze znajduję czas na bloga a nie mam dzieci! Aż się boję jak to będzie gdy mi się rodzina powiększy :D
Kuchnia prezentuje się świetnie a słodkości, które zrobiłaś chętnie bym zjadła :)

Pozdrawiam
Ania

Nikt na pewno się nie obraził za nieobecność :) Ja dobrze rozumiem, że czasu brak przy małym dziecku. Właśnie miesiąc temu w najbliższej rodzienie pojawił się taki mały skrzat, więc wiem ile to pracy. Niemniej jednak na pewno świetnie sobie radzisz, co widać na załączonym obrazku. Taki deser mmm pycha :)

Całuski dla maleństwa :)

nie jest tak źle, jak i na ciacho znalazł się czas, hihi.
szczerze podziwiam jak to wszytko ogarniasz.

Pod koniec ciąży się tak rozkręciłaś z blogowaniem, że teraz brakuje Twoich wpisów :) ale, ale wiem jak to jest :)
Korzystaj z każdego dnia, bo niemowlaki tak szybko rosną <3

P.S. Czekam na książki w sklepie :)

Aduś, już Tobie pisałam, że podziwiam Ciebie za to jak wspaniale odnajdujesz się w swojej rzeczywistości, cudownie, profesjonalnie, zawsze z uśmiechem w stronę klientów prowadzisz sklep, pracujesz w domu, a to podwójnie ciężki kawał roboty - kto pracował w domu jednocześnie ogarniając owy, ten wie - masz rezolutną, coraz bardziej wymagającą córeńkę, urodziłaś Synka (a wcześniej przechodziłaś trudy ciąży ) możesz być z siebie bardzo dumna, więc jakikolwiek czas żeby oprócz tego co jest Twoja codziennością nacieszyć się tymi szybko zmieniającymi się uśmieszkami, grymasami i "rozmowami" starszej siostry będzie czasem bardzo, bardzo potrzebnym i tego Tobie życzę :-) Buzinki

Myślę, że im mniej czasu mamy, tym bardziej jesteśmy zorganizowani i więcej możemy zrobić.
Ja przynajmniej tak mam:-)
Dużo radości z pociech życzę:-)
Pozdrawiam:-)

Wszystkiego najlepszego dla Mlodego! Pierwszy miesiac za nim, wiec juz troche wie, kto jest kim, wiec czas zaczac ustawiac siostre:-)
Moja corcia ma rok i 3 tygodnie, prawdopodobnie bedzie braciszek za 4 mce i tez jestem ciekawa tych pierwszych rozmow i tego jak to bedzie. Do córci mam podobne nastawienie jak Ty, chyba jest to latwiejsze, bo same jestesmy kobietkami, wiec tu wszystko wiem, co i jak, ale jesli chodzi o chlopca to poki co mam pustke w glowie. Na pewno wzorowac bede sie na mężu, bo to fajny facet i chcialabym by syn byl do niego podobny, oczywiscie z malymi poprawkami:-). Dziecko ma jednak swoj charakter i pewnie nabiore jakiejs pewnosci gdy juz z nami bedzie i poznam temperament:-).
Wszystkiego dobrego dla calej rodzinki:-), moge sie tylko domyslac jak ciezko jest z wolnym czasem, gdy dwojka maluchow w domu.

Bardzo ciekawe przemyślenia. Czasami tez mam podobne, więc będąc mamą Milenki 8 lat i Michałka 3 latka staram się jedno i drugie wciągać w obowiązki domowe. Aby jedno i drugie potrafiło, odkurzyć/ każde odkurza swój pokój raz w tygodniu, w inne dni mama poprawia , ha ha ha/, wyprać, Milena ma już za sobą pranie ręczne , i uwierz , że w dobie pralek nie jest to łatwe i normalne dla dziecka i staram się wcziągać w swoje malowanie mebli, sklejanie, gotowanie.
Co do mężczyzny , to masz rację, przed nami nie łatwe zadanie, żeby kiedyś był fajnym facetem dużo przed nami pracy.
Pozdrawiam i życze zdrówka i sił w codziennym życiu, dasz radę , co ja pisze dajesz radę, tylko podziwiać, ściskam

Chciałabym się kiedyś przekonać jak to jest mieć córkę i syna :) Na razie mam 2 letniego synka i dobrze wiem, że czas z nim płynie bardzo szybko. Chciałabym, żeby był zaradny życiowo, męski, czuły, żeby robił coś co będzie kochał. Jeśli chodzi o sprzątanie, to jest bardzo porządnicki, ostatnio wparował do kuchni, wskazuje palcem na plamę na podłodze i mówi do mnie z lekką pretensją: "a co to jest". Mnie jest ciężko dodawać wpisy raz w tygodniu, ale staram się, dlatego nie wiem w ogóle po co się tłumaczysz, każdy kto ma dzieci doskonale rozumie powody Twojej rzadszej obecności na blogu :)

Piękna kuchnia :) Pozdrawiam

Mnie nie było rok, powróciłam, powoli stawiam od nowa kroki. I to święta racja ze jak sobie zrobisz przerwę to ciężko jest wrócić.

Wcale się nie dziwię że jest Ciebie tutaj mniej, korzystaj z chwil z dziećmi nikt i nic tego nie wróci :)
Piękną masz kuchnię! :) Nie mogę się napatrzeć na Twoje instagramowe zdjęcia ;)
A maila już piszę, dziękuję ślicznie :)

Wyglądają bardzo smakowicie. Popieram powyższe komentarze. Piękna kuchnia i zdjęcia:)

W wolnej chwili zapraszam do siebie. Będzie mi bardzo miło jeżeli zostawić swój komentarz i napiszesz co myślisz o mojej twórczości, bo bardzo zależy mi na opini osób związanych z urządzaniem wnętrz:)

Pozdrawiam Zuzia z kopytkowa.blogspot.com

Mam synka i podobną "misję" ;)
Właściwie... Ta realizuję się niejako sama, nie mam co do Młodziana jakichś wymagań szczególnych, bo "jest facetem". Ma przepraszać, dziękować, pomóc w porządkach... Być w porządku. Ja też staram się być taka wobec niego - czyli jak coś przeskrobię, to ja go przepraszam ;). Myślę, że tak uczy się najlepiej - przez obserwację. Największą satysfakcję mam wtedy, kiedy przyłapuję go na opiece nad maskotkami - gdy zachowuje się trochę jak ja, używa moich słów, przykrywa kołderką, całuje miśki na dobranoc... A w obowiązkach domowych pomaga chętnie, sam z siebie (a ma niespełna trzy lata ;)) - czuje się wtedy potrzebny, ważny, bo robi to, co rodzice - a to (wg psychologów) jest dla dziecka największa nagroda w tym wieku - gdy może identyfikować się z rodzicami.

Także myślę, że to przyjdzie samo :) Jak w domu jest miłość i wzajemny szacunek - one będą wartościami z tego domu wyniesionymi :)

Życzę sobie i Tobie jak najlepszych synów! ;)
Ściskam!

ale ładnie napisane - a mały jest przesłodki:)

Fajnie było spotkać się w realu. Ada uważam, że jesteś świetnie zorganizowana i to ciacho... Pycha... Po Twojej recenzji już zaczynam zbierać na KitchenAida;) pozdrawia i do zobaczenia, Kasia

Albo u mnie;) hihi

Blogging is the new poetry. I find it wonderful and amazing in many ways.